به نقل از «خبرگزاری میزان»

وضعیت جاماندگان از یارانه معیشتی اعلام شد

تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۱۰۶۵۳

خبرگزاری میزان- ستاد شناسایی مشمولان طرح حمایت معیشتی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، جزئیات وضعیت جاماندگان از یارانه معیشتی را اعلام کرد. تاریخ انتشار: 15:58 - 24 آذر 1398 - کد خبر: ۵۷۷۱۷۵

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، ستاد شناسایی مشمولان طرح حمایت معیشتی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی طی اطلاعیه‌ای نهم اعلام کرد: نظر به اتمام مهلت زمانی ثبت درخواست رسیدگی به افرادی که در لیست مشمولان بسته حمایت معیشتی قرار نگرفته بودند، به اطلاع می‌رساند وضعیت درخواست‌های ثبت شده در کد دستوری #۶۳۶۹* و سامانه hemayat.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

mcls.gov.ir به شرح زیر است:

تعداد درخواست‌های ثبت شده در کد دستوری # ۶۳۶۹*

طی روز‌های سوم تا ۲۰ آذر ماه (مهلت اعلام شده برای ثبت درخواست یارانه معیشتی) در مجموع ۶ میلیون و ۲۶۳ هزار و ۸۶۱ درخواست در کد دستوری #۶۳۶۹* ثبت شد.

تعداد درخواست‌های ثبت شده توسط سرپرستان خانوار‌هایی که بسته حمایت معیشتی را دریافت کرده‌اند یک میلیون و ۱۰۰ هزار و ۶۱۵ درخواست (۱۷/۶ درصد از کل درخواست ها) است؛ این تعداد به احتمال زیاد به دلیل ارسال نشدن پیامک از طریق بانک‌ها یا سایر دلایل، از دریافت بسته حمایت معیشتی اطلاع نداشته‌اند، از این رو به رغم واریز مبلغ بسته، مجددا کد دستوری را شماره‌گیری کرده‌اند.

بیشتر بخوانید:
پیامک یارانه معیشتی دولت، روش جدید کلاهبرداران

برای ۷۱/۸ درصد (یعنی ۴ میلیون و ۴۹۶ هزار و ۴۷۲) از سرپرستان خانواری که در لیست مشمولان بسته حمایت معیشتی نبودند کد رهگیری ارسال شده است.

همچنین ۶۶۶ هزار و ۷۷۴ نفر (۶/۱۰ درصد) از سرپرستان خانوار در لیست یارانه‌بگیران نقدی نبوده و می‌توانند در بازه زمانی که متعاقبا اعلام خواهد شد، اطلاعات خانوار خود را برای دریافت بسته حمایت معیشتی ثبت نمایند.

وضعیت درخواست‌های ثبت شده در سامانه hemayat.mcls.gov.ir

طبق اطلاع‌رسانی صورت گرفته طی هفته‌های اخیر، پس از شماره گیری کد دستوری #۶۳۶۹*، شهروندان می‌بایست برای تکمیل فرایند ثبت درخواست خود وارد سامانه hemayat.mcls.gov.ir شده و اطلاعات خود را تکمیل می‌کردند، بر همین اساس، تا پایان روز چهارشنبه ۲۰ آذرماه، ۳ میلیون و ۷۰ هزار و ۵۳۱ متقاضی پس از پذیرش شرایط مطرح شده و تایید اجازه دسترسی به اطلاعات مالی، اقدام به ثبت قطعی درخواست کرده‌اند که از این تعداد ۲ میلیون و ۷۰۱ هزار و ۴۸۶ نفر با کد رهگیری و ۳۶۹ هزار و ۴۵ نفربا شماره حساب ثبت در خواست کرده‌اند.

همچنین به اطلاع می‌رساند، متقاضیانی که در ساعات پایانی روز چهارشنبه مورخ ۲۰ آذر ماه اقدام به ثبت شماره ملی خود در کد دستوری #۶۳۶۹* نموده و موفق به ثبت درخواست در سامانه hemayat.mcls.gov.ir نشده‌اند، طی اطلاع‌رسانی آتی از طریق پیامک، می‌توانند به سامانه مذکور مراجعه و درخواست رسیدگی خود را ثبت کنند.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: یارانه معیشتی وزارت تعاون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۱۰۶۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری

عصر ایران - دولت جمع‌گرا (collectivist state) به دولتی گفته می‌شود که سراسر زندگی اقتصادی را تحت کنترل خود درمی‌آورد. نمونۀ اعلای چنین دولتی، در کشورهای کمونیستی شکل گرفت. یعنی در اتحاد جماهیر شوروی و اروپای شرقی.

مداخلۀ دولت جمع‌گرا در حیات اقتصادی جامعه، بسیار فراتر از مداخلات دولت‌های توسعه‌گرا و سوسیال دموکراتیک می‌رود. این دو دولت اخیر، با هدف راهنمایی یا پشتیبانی کلی از اقتصاد خصوصی در زندگی اقتصادی مداخله می‌کنند. اما دولت جمع‌گرا در واقع اقتصاد را ملک طلق خودش می‌داند.

در شوروی و اروپای شرقی، دولت‌های جمع‌گرا می‌کوشیدند سرمایه‌گذاری خصوصی را کلاً از بین ببرند و به جای آن، اقتصادهایی با برنامه‌ریزی مرکزی، همراه با مدیریت شبکۀ وزارتخانه‌های اقتصادی و کمیته‌های برنامه‌ریزی برپا کنند.

بنابراین آنچه "اقتصاد دستوری" خوانده می‌شود، از راه سیستم برنامه‌ریزی "مستقیم" سازمان یافته بود که در نهایت بالاترین ارگان‌های حزب کمونیست آن‌ را کنترل می‌کردند.

توجیه "جمعی کردن" دولت (یا لغو مالکیت خصوصی به سود نظام مالکیت اشتراکی یا عمومی)، از گرایش بنیادی سوسیالیسم به ارجحیت دادن مالکیت عمومی بر مالکیت خصوصی ناشی می‌شود؛ اما استفاده از دولت برای رسیدن به این هدف، بیش از آنکه ناشی از نوشته‌های مارکس و انگلس باشد، محصول تلقی مثبت از "قدرت دولت" است.

مارکس و انگلس "ملی کردن" را رد نکرده بودند. بویژه انگلس معتقد بود که در دورۀ "دیکتاتوری پرولتاریا" کنترل دولت تا کارخانه‌ها، بانک‌ها، ترابری و مانند آن‌ها گسترش می‌یابد. با این حال این دو اندیشمند کمونیست تصور می‌کردند که دولت پرولتری کاملا موقت خواهد بود و همین که اختلاف طبقاتی از بین برود، این دولت نیز رو به فرسایش خواهد گذاشت.

اما دولت جمع‌گرای شوروی همیشگی و دارای قدرتی فزاینده و بوروکراتیک شد. در زمان حکمرانی استالین، سوسیالیسم به طور کامل با دولت‌گرایی مترادف شد و پیشرفت سوسیالیسم در گسترش مسئولیت‌ها و اختیارات سازمان و تشکیلات دولتی بازتاب یافت.

دولت‌گرایی یا statism که در ایران به "اتاتیسم" مشهور شده، یعنی اعتقاد به اینکه دخالت دولت مناسب‌ترین وسیلۀ رفع دشواری‌های سیاسی یا پدیدآوردن توسعۀ اقتصادی و اجتماعی است. ایمانی ژرف و شاید تردیدناپذیر به دولت، به منزلۀ سازوکاری که با آن اقدام جمعی را می‌توان سازماندهی کرد و به هدف‌های مشترک دست یافت. زیربنای این دیدگاه را تشکیل می‌دهد.

دولت آرمانی اخلاقی، وسیله‌ای در خدمت ارادۀ عمومی تلقی می‌شود. دولت‌گرایی یا استاتیسم کاملا در نقطۀ مقابل آنارشیسم است. در آنارشیسم فرض بر این است که انسان‌ها در غیاب منبع اقتداری به نام دولت نیز می‌توانند همکاری جمعی مطلوبی داشته باشند و به زندگی خودشان سامان دهند. اما دولت‌گرایی مخالف چنین ایده‌ای است.

دولت‌گرایی در سیاست‌های حکومت که زندگی اقتصادی را تنظیم و کنترل می‌کند به روشنی دیده می‌شود. این سیاست‌ها از ملی کردنِ گزینشی و مدیریت اقتصادی (که گاه هدایت خوانده می‌شود) گرفته تا کورپوراتیسم (در هر دو شکل لیبرالی و فاشیستی) و جمع‌گرایی به شیوۀ شوروی را در بر می‌گیرد.

جمع‌گرایی در واقع حد اعلای دولت‌گرایی است. در مارکسیسم، چنانکه گفتیم، دولت‌گرایی ناشی از نگاه مثبت به دولت بود؛ نگاهی که مارکس و انگلس نداشتند. مارکس اصولا دولت را همانند دین و سرمایه، پدیده‌ای منفی می‌دانست که نهایتا باید از بین برود. غایت اندیشۀ مارکس، سرشتی آنارشیستی داشت چراکه بی‌دولتی را تجویز می‌کرد.

اما مارکسیست‌هایی که توانستند حکومت تشکیل دهند، نه تنها دولت را از بین نبردند، بلکه دولت‌هایی فراگیر یا توتالیتر تشکیل دادند که بر همۀ حوزه‌های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه سلطۀ کم‌نظیری داشت؛ سلطه‌ای که در تاریخ بشر فقط در نازیسم و تا حدی هم کاتولیسیسم عصر قرون وسطی مشاهده شده. بنابراین collectivism یا جمع‌گرایی در قبال نهاد دولت را می‌توان راهی به سوی توتالیتاریسم نیز دانست.

در زندگی شخصی و اجتماعی (و نه در مقام تعیین ماهیت دولت)، جمع‌گرایی البته در برابر فردگرایی قرار می‌گیرد و لزوما پدیده‌ای منفی نیست. یعنی در بسیاری از موارد، جمع‌گرایی بر فردگرایی ارجحیت پیدا می‌کند و اصولا زمینه‌ساز همکاری بین افراد است. بنابراین جمع‌گرایی اگر رقم‌زنندۀ ماهیت و کیفیت دولت نباشد، پدیده‌ای مذموم نیست.

دولت‌های جمع‌گرا اگرچه مارکسیست بودند ولی برخلاف نظر مارکس، محصول خوش‌بینی به نهاد دولت بودند. ضمنا این دولت‌ها برخلاف غایت اندیشۀ مارکس، خودشان را نهادی موقت و نهایتا زائد در زندگی بشر نمی‌دانستند؛ چراکه اصولا با این فرض تاسیس و فربه شده بودند که بهترین نوع همکاری جمعی انسان‌ها تحت کنترل و هدایت دولت امکان‌پذیر است.

با چنین نگاهی به نهاد دولت، دلیلی برای اعتقاد به اضمحلال و انحلال نهاد دولت به عنوان نشانۀ سعادت و آزادی انسان وجود ندارد و دولت نه تنها شر ضروری نیست، بلکه خیر ضروری است.

 

 

کانال عصر ایران در تلگرام